In de lange geschiedenis van de abdij en de abdijkerk vormt 10
februari 1993 een zwarte bladzijde. Toen woedde een kort, maar
hevige brand.
"Die dag herinner ik me nog erg goed" verteld pastoor Gereon Van
Boesschoten. Ik was bij kardinaal Danneels in Mechelen, toen ik
telefoon kreeg dat de kerk in brand stond. De kardinaal zei: "Rijd
maar niet te vlug, je kunt toch niet zelf blussen". Maar natuurlijk
heb ik wel wat te vlug gereden. In mijn verbeelding zag ik de
vlammen al door het dak, maar zo erg was het gelukkig niet.
"Het was een woensdag, en er was oorlog in
Kosovo", gaat de pastoor verder. "We hadden kledij, schoenen,
medicatie en andere benodigdheden voor de bevolking in dozen en
zakken verzameld. Die stonden in de kerk en zouden met vrachtwagens
worden opgehaald. Een kind van tien jaar was in de kerk met kaarsjes
aan het spelen. De kleren hebben op een of andere manier vuur gevat.
Een oudere dame was in de kerk aan het bidden. Toen ze de brand
opmerkte, is ze naar de politie gerend die toen nog aan de overkant
van de kerk zaten. De brandweer van Vilvoorde werd verwittigd. Ze
waren snel ter plaatse en het vuur was snel onder controle. Die
jongens hebben schitterend werk verricht.
Ondanks het puike bluswerk was de schade
toch aanzienlijk. "Er was veel rook- en waterschade. Alle voorwerpen
in die hoek gingen verloren. De beelden van de biechtstoel werden
vernield, en ook twee schilderijen gingen in de vlammen op. Ook de
eikenhouten lambrisering werd beschadigd."
In 1997 werd de kerk een heel jaar lang
gereinigd en gerenoveerd. Er werden twee nieuwe schilderijen
gehangen en de biechtstoel werd gerestaureerd.
Bron: De Streekkrant, Wim Troch
|
