|
Vernieuwende
initiatieven (1950-1994)
De vrouwenafdeling (1950-1994)
De vrouwenafdeling werd
gesticht op 26 november 1950 en telde maar liefst 184 leden, een
aanzienlijk aantal dat op amper twee maanden steeg tot 196! De
werking van de vrouwenafdeling was hoofdzakelijk gericht op de bloei
van de harmonie, de majorettes en de jeugdharmonie. Ook de
geldelijke steun aan de harmonie was belangrijk en gebeurde
jaarlijks, onafgebroken sinds de stichting, onder de vorm van
aankoop van instrumenten, kleding of geschenken allerhande.
Vanaf 1952 werd elk jaar
gezorgd voor een mooie uitstap, met als bekroning een driedaagse
reis in juni 1987 naar het Eifelgebergte en de Moezelvallei. Ook het
jaarlijks samenzijn op de dag na Kerstmis was een lovenswaardig
initiatief.
Op 19 november 1993 besloot het bestuur van de vrouwenafdeling haar
activiteiten stop te zetten. Na rijp overleg besloot onze raad van
bestuur in zitting van 10 januari 1994 de vrouwenafdeling op te
heffen. Haar activiteiten werden overgeheveld naar de jeugdwerking
die werd uitgebreid.
Het
trompetterskorps (jaren '50)
Het trompetterskorps werd
opgericht in de jaren vijftig om de harmonie op haar uitstappen te
begeleiden. Het zestallig trompetterskorps stapte op voor de
harmonie. Hun trompetten werden speciaal aangepast, en konden door
een eenvoudige beweging van het ventiel omgebouwd worden tot
klaroen. Het trompetterskorps gaf heel wat aanzien aan de harmonie.
De majorettes
(1971-1988)
De eerste besprekingen rond de
majorettes dateren reeds van de zomer van 1970, maar het duurde tot
mei 1971 tot een concreet voorstel op tafel lag. Via dirigent Van
Isegem kwam de harmonie in contact met Monica Steens, die de leiding
had van de dans- en choreografiegroep "Dansa Ritmica". Twee van haar
leerlingen, Leen Van der Heyden en Celine Van Hoof, werden bereid
gevonden om les te geven aan onze meisjes.
Ouders-leden werden in augustus 1971 van het initiatief op de hoogte
gebracht, en op 5 september 1971 boden zich zeventien meisjes aan,
tussen zes en veertien jaar oud, in zaal De Toekomst. Daar leerden
ze, op de lijnen van de parketvloer, in kaarsrechte lijn te lopen.
Termen als 'beginstand', 'links achter', 'draaien langs de kant waar
de voet vrij is', klinken nog steeds in hun oren. De belangstelling
van het bestuur was schuchter in het begin: "Het ware niet slecht
dat er nu en dan eens een twee- of drietal bestuursleden de
danslessen zouden bijwonen. Dan kan iedereen eens zien of het geen
kindertuin is zoals wel eens beweerd wordt." (verslag van 10 januari
1972).
De oefeningen werden uitgevoerd met tamboerijnen. De verschillende
reeksen werden bedacht met een letter (A tot en met D). Deze werden
uitgevoerd op de stapmarsen, een gedeelte voor het trio in de
stapmars, een ander deel erna. Voor feestelijke gelegenheden was er
een speciale reeks gemaakt, "de bloemekes", een nummer met echte
witte roosjes en de tamboerijnen.
De grote test was op zaterdag 9 juni 1973. Een morgen van drukke
repetitie werd afgelost met een lekkere koude schotel, aangeboden
door Henri Horckmans. Daarna stapte het 16-tallig majorettenkorps
fier maar "op van de zenuwen" in hun nieuw uniform naar het
feestterrein. Hun voorbereiding was niet voor niets geweest. De
majorettes gaven een spetterende show voor een aangenaam verrast
publiek.
Het uniform bestond uit een blauw kleedje, een oranje kazuifel in
dubbele stof die zowel voor als achteraan net even lang was als het
kleed, een muts, klassieke bruine (geen lichtbruine of zwarte!)
nylon kousen, een blauw turnbroekje over de kousen, en tenslotte
witte, lange laarzen met ritssluiting opzij. Alles was op maat
gemaakt, wat uiteraard enige problemen gaf voor het doorgeven van de
uniformen naar andere meisjes. Om alles piekfijn in orde te brengen
werden allerlei handigheidjes bedacht. Zo werden de laarzen
gereinigd met eau-de-cologne, en de zolen en hielen gewit. De
tamboerijnen werden wit gekuist met broodkruimels. Ook werd er een
strenge discipline ingevoerd vanaf de eerste uitstap: geen juwelen,
alle haar onder de muts en stilte tijdens de uitvoeringen.
Geslaagde optredens werden verzorgd in Mechelen (1974 & 1975),
Brakel (1977) en Wommelgem (1977). Elke deelnemende majorette
herinnert zich het optreden nog in de bloemenstoet van Blankenberge
(1974), toen ze in hun dik winterkleed opstapten bij 30°C! Dat was
wel even anders geweest in de carnavalstoet van Willebroek (1975),
waar de harmonie overvallen werd door hagel en sneeuw en de
majorettes hun verkleumde handen dienden op te warmen onder de
oksels van de al even verkleumde muzikanten.
Toen de leraressen Leen en Celine om beroepsredenen de lessen
stopten, namen de zussen Flora en Marie-Paule Van Moer de leiding
over van de nu 20-à-28-leden-tellende-groep, op basis van de
eertijds aangeleerde oefeningen.
Tijdens de jubelfeesten van 1979 traden ook de Flemish Girls uit
Lokeren op, een showband met sticks. Het succes van deze groep zette
Flora ertoe aan om het bestuur te overtuigen een nieuwe start te
maken en over te stappen naar sticks. Waar bij tamboerijnen de
nadruk vooral ligt op gelijkmatig groepswerk, zijn timing en
handigheid cruciaal voor het werken met sticks.
Tegelijkertijd werden de majorettes in een nieuw kleedje gestoken.
De sticks bleven immers haperen achter de kazuifels. Er werd gekozen
voor een sierlijk bordeaux kleedje, met wit broekje, witte
turnpantoffels, witte sportkousen en nylon kousen. De eerste
hoofdmajorette was Marie-Paule Van Moer, die trouwens met haar
zeventien jaren dienst het langst actief was als majorette. Na haar
huwelijk werd ze opgevolgd door Karin Van Roy. Tijdens onze feesten
"Twirl-es-in", die doorgingen op 24-25 september 1983, namen Karin
Van Roy, Els De Schouwer en Nadia Van Steenwinckel deel aan het toen
ingerichte solokampioenschap voor Vlaams-Brabant. Ze verdedigden ons
majorettenkorps met brio.
Onder impuls van dirigent Michaux bracht het majorettenkorps ook het
zeer gevraagde "French Can-can" op de muziek van "Orpheus in de
Onderwereld". Voor het eerst gebracht op het muziekconcert van 11
maart 1984, werd het later een zeer gevraagd nummer bij
feestelijkheden.
Het majorettekorps werd opgeheven in 1988.
|
