Zodra ik wat tijd had ( het was wel moeilijk met twee kinderen en een veeleisend beroep), nam ik mijn penselen om eens buiten te gaan schilderen. Maar meer dan een twintigtal werken op vijf jaar tijd heb ik niet geproduceerd, en ik heb dan mijn kunstactiviteiten vijfentwintig jaar aan de kant laten liggen.

Omdat een groepstentoonstelling van het aquarelatelier van Willy Meuwis drie jaar geleden mij zo trof, besloot ik ( ik was toch met pensioen *) mij in te schrijven voor die nieuwe (moeilijke…) techniek.
Ik heb meer dan een jaar moeten wachten op een vrij plaatsje, maar wat een vreugde toen er een vrij kwam en dat ik mocht beginnen!
Op zes maand tijd ( want meer dan dat heb ik nog niet achter de rug) voel ik eindelijk minder “spanning” om iets moois te realiseren, en kan ik bovendien genieten van de gezellige sfeer die heerst in de groep van Willy Meuwis . Een echt plezier!

* Je moet zeker niet denken dat je over veel meer tijd beschikt als je op pensioen bent !
Maar je hebt wel de keuze om je tijd anders te schikken (twee kleinkinderen drie dagen per week opvangen, een biologische moestuin en wat fruitbomen onderhouden , actief in een parochie in Centrum Brussel enz…..) dan kan je ook nog wel twee keer drie uur tijd per week vinden om aan Kunst te doen : (drie uur thuis , om iets voor te bereiden, en drie uur in groep )