Abt Emilius Louis De Winde
Louis De Winde zag het levenslicht in Merchtem op 18 december 1914.
Hij ontving, na zijn humaniorastudies in Dendermonde (H.
Maagdcollege) op 12 oktober 1933 het witte ordeskleed uit handen van
abt Hopenbrouwers en kreeg de kloosternaam Emilius.
Twee jaar later legde Emilius zijn geloften af. Gezien de moeilijke
periode, vlak voor de tweede wereldoorlog, werd hij priester gewijd
in Doornik op 23 september 1939. In 1942 werd hij op 20 februari
cantor en op 1 april van datzelfde jaar benoemde de pas gekozen
prelaat Augustinus Cantinjeau, hem tot nieuwe prior van de abdij.
Deze laatste functie zou hij tot aan zijn abtskeuze in 1957
uitoefenen. Als jonge priester maakte Emilius zich verdienstelijk
door veelvuldige predicaties, retraites voor zusters en in
samenwerking met de Tongerlose Norbertijn Van Clé verzorgde hij
zogenaamde 'misweken'.
In Grimbergen was De Winde ook jarenlang dirigent van het
plaatselijk koor St.-Cecilia. In de jaren vijftig van de 20ste eeuw
nam Emilius het initiatief om in de Abdijkerk, jaarlijks een
merkwaardige kerststal te bouwen naar het model van bestaande
pitoreske hoeven, molens, poortgebouwen of andere
bezienswaardigheden uit onze gemeente.
In 1950 werd Emilius novicenmeester en verantwoordelijk voor de
opleiding. Ook de zieken droeg hij een groot hart toe en zo trok De
Winde jaarlijks als geestelijke vader met ontelbaren, en vooral
zieke kinderen, naar Lourdes. Vele jaren was hij ook de bezielende
leider van de plaatselijke Eucharistische Kruistocht en gaf hij vaak
voordrachten aan de hand van zelfgemaakte diamontages en filmen.
In het najaar van 1957 gaf Abt Hroznata van Heesch, na 11 jaar
abbatiaat, ontslag als prelaat van de abdij en op 27 december van
dat jaar werd Emilius De Winde tot 56ste abt van Grimbergen
verkozen. De toenmalige rector-Magnificus van de Leuvense Alma
Mater, Mgr. Van Waeyenberghe (die familie was van de nieuwe abt)
werd uitgenodigd om voor te gaan in de abtszegening op 17 februari
1958.
Abt De Winde besteedde grote zorg aan de abdij alsook aan de
afhankelijke gemeenschap in Zuid-Afrika waar hij meerdere malen
heentrok om de medebroeders daar aan te moedigen. In 1963 werd, mede
onder zijn impuls, het Fenikshof gebouwd en tegelijkertijd steunde
hij de plannen tot oprichting van de eerste volksterrenwacht "Mira".
Op 1 september 1982, kort na het "generaal kapittel" nam hij onslag
nadat hij 25 jaar de leiding had over de Norbertijnerabdij van
Grimbergen. Op 10 oktober 1985 vierde hij zijn gouden
professiejubileum en na een lange ziekte overleed hij in de abdij op
4 april 1987 op 72 jarige leeftijd. In aanwezigheid van abt-generaal
Marcel van de Ven en vele andere medebroeders en vrienden werd abt
Emilius De Winde begraven op het abdijkerhof op 9 april 1987.
Abt Emilius De Winde was de broer van confrater Eduard De Winde.
|
|
|
