Als kunstnijverheid heeft het maken van poppen een hoge vlucht genomen. Namen als Joke Grobben, Hildegard Giinzel of Philip Heath hebben internationale bekendheid verworven. Wereldwijd mochten we op tentoonstellingen realisaties van die kunstenaars bewonderen. Met fierheid wil ik even mijn echtgenote in de kijker zetten: Veronique Van der Wildt uit Grimbergen ( Beigem ), kunstenares in het maken van poppen.

Poppen zoals Veronique Van der Wildt die maakt, zijn duidelijk van industrieel gemaakte collectie- speelpoppen te onderscheiden: geen serieproducten voor een brede markt, maar unieke exemplaren, die het resultaat zijn van een kunstzinnige vormgeving. Haar poppen zijn helemaal met de hand gemaakt, als het ware geboetseerd. Daarmee staat Van der Wildt in een eeuwenlange Europese traditie, die op dit ogenblik weer een hoge bloei beleeft. De hoge artisticiteit van die poppen brengt met zich mee dat kopers ze zich als sierlijke kunstvoorwerpen aanschaffen, en niet als speelobjecten.

Poppen en poppen

Het idee van de eenvoudige en gemakkelijk aan te schaffen speelpop lijkt pas in de 17e eeuw helemaal tot ontwikkeling te zijn gekomen. Toch kende Duitsland al in de vroege 15e eeuw centra als Nürnberg, Augsburg en Sonnenberg, waar poppen als kinderspeelgoed gemaakt werden. Een groot verschil met de 17e-eeuwse speelpop valt daarbij op: ze stelden meestal volwassen Duitse vrouwen voor uit die tijd voor en waren uit hout en vodden, klei of was vervaardigd.

In landen als Engeland, Frankrijk, Nederland en Italië volgde men al gauw het voorbeeld van de Duitse steden en kwamen ook manufacturen tot stand waar poppen gemaakt werden. Mooie exemplaren waren bij koningen en hovelingen erg in trek, die ze graag ten geschenke aanboden. Op de eenvoudige speelpoppen voor de kinderen van de gewone vrouw of man moest men nog even wachten. Weer later, in de 19e eeuw, was er in de poppenindustrie een grote evolutie. Er werd met allerlei nieuwe materialen geëxperimenteerd, o.a. met porselein. Het meest opvallende was evenwel dat de aandacht geleidelijk verschoof van poppen die op volwassen vrouwen gelijken naar poppen waar kinderen model voor hadden gestaan. Vooral babypoppen zijn dan in opkomst.

In de 20e eeuw nam Amerika in de industriële poppenproductie het voortouw, met als summum zijn louter commerciële Barbiepop. Wat de pop als kunstproduct betreft, blijft Europa nog steeds de trendsetter.

Met de hand gemaakte poppen

Voor Veronique Van der Wildt is de niet zo eenvoudige techniek van het poppen maken het spiegelbeeld van de beeldhouwkunst. Bij beeldhouwen - in steen en hout uiteraard - kapt men weg. Bij het maken van een pop bouwt men op. Poppenmakers vertrekken van niets: alles wordt door henzelf ontworpen en gemaakt, van de mallen voor de hoofdjes. de armen, de benen en het lijfje tot de kleren toe.

Om te beginnen boetseert de kunstenares het model van de pop, net zoals een beeldhouwer dat doet bij bronsgieten. Daarna volgt het fijne precisiewerk van het maken van de mallen, waar het zogenaamde 'green ware' (bewerkt porseleinslib) dan in gegoten wordt. Als al het vocht uit de green ware is getrokken, worden de verschillende delen afgeschuurd en bewerkt. Ook dat is een zeer delicaat werk, omdat is het porselein in deze fase bijzonder broos is. Hierna volgt het voorbakken op 720° en kunnen nog correcties aangebracht worden. Met de volgende bakbeurt op 1245° verliest de materie één achtste van haar volume en komt de gekozen kleur tot uiting. Het is nu het moment om eventueel nog bij te kleuren met de blushtechniek (verf op basis van een medium) en om de wenkbrauwen te schilderen, nageltjes, kootjes enz. aan te brengen Met nog eens een bakbeurt op 720° is het poppenlichaam klaar, althans het porseleinen gedeelte. In de kern komt er immers een opgevuld stoffen lichaam, waar de porseleinen delen overheen geschoven worden. Dit is nodig om armen en benen beweeglijk te houden. Pas in de eindfase komen de ogen. Met de keuze van de kleur en de juiste stand daarvan staat of valt de uitdrukking van de pop.

Voor het maken van de kleren gaat Veronique heel creatief te werk. Ze combineert oud en nieuw. Op rommelmarkten gaat ze naar oude kleren op zoek. Daar vindt ze soms nog heel mooi kantwerk, een materie waar ze overigens graag mee werkt. Het opdirken van poppen is aan haar niet besteed. Ze maakt wat bij het karakter van de pop past.

Verdroomd én werkelijk

De poppen van Veronique Van der Wildt ogen heel erg aantrekkelijk. Op verschillende tentoonstellingen in is ons dat telkens weer opgevallen. Het is daarom ook niet te verwonderen dat ze in 1999 de 'Dolce Award' prijs won op de Internationale Poppen en Berenbeurs in Hasselt, ook als ze het helemaal niet had verwacht. Ze kreeg de prijs zowel van de jury als van het publiek.

Haar succes in Hasselt heeft wel een aantal poorten voor haar geopend. Nu wordt ze telkens weer gevraagd op tentoonstellingen in binnen en buitenland, en daar hecht ze veel belang aan. Het is er haar echter niet om te doen om nog aan wedstrijden deel te nemen. Daarmee komt de lat zo hoog te liggen, dat het spontane geen kans meer krijgt. Spontaniteit is voor Veronique Van der Wildt een voorwaarde voor haar inspiratie en de bron daarvan is de observatie van kinderen. Zo observeert ze behalve haar eigen zoon en dochtertje uiteraard steeds weer tal van kinderen. Je moet naar kinderen kijken en kinderen zien om tot hun psyche toegang te krijgen. Dat kan ze omdat ze zo helemaal zichzelf kan zijn: een levenshouding die haar poppen aan te zien is. Dat geeft ze een niet te miskennen uitstraling.

Als kapster staat Veronique dagelijks voor de spiegel mensen te observeren..Hierdoor werd ze gefacineerd door de kinderen die ze driedimentioneel wil weergeven.
Ze trekt zich graag terug in haar atelier om zich te laten onderdompelen in de wereld van haar poppenkinderen. Vooral de expressie van elke pop naar voren brengen is voor haar belangrijk en de ultieme uitdaging, het estetishe minder.
Veronique laat zich leiden door kinderen op foto maar toch maakt ze geen portretpoppen daar de expressie van het kind de prioriteit heeft. Elke pop wordt daardoor een eigen ontwerp dat volledig handwerk vereist. Ook het gebruik van het gepaste materiaal is van groot belang : gefacineerd door de expressie van jonge kinderen is de materialenkeuze op porselein gevallen.
Dit benadert volgens Veronique het best het karakter van een kind:"Broos en tegelijk Bikkelhard" Elke pop is een "one of a kind" en Veronique staat garant voor het gebruik van hoogwaardig porselein, mondgeblazen kristalogen en een echtharige handgeknoopte pruik. Voor elke pop wordt een kledingontwerp gemaakt dat ook volledig handwerk is.

Misschien kunnen we de essentie van haar bezigheid als kunstenares het beste in haar eigen woorden samenvatten:

'het is de kunst het dromerige van een pop te laten samengaan met het realisme van een kind".

Voor aditionele informatie of verdere info :

Van der Wildt Veronique
Beemdenstraat 2
1852 Grimbergen

Mail : vanderwildt.veronique@pandora.be
Website : http://users.pandora.be/vanderwildt.veronique
Tel : 02/ 269 05 70