|
Vanden Panhuysen,
Ernest, °
Brussel 1874 †
Aarschot 1929
Schilder van de natuur, dieren en portretten. Brengt als wees vanaf
zijn eerste levensjaar, zijn jeugd door in Aarschot. Volgt er vanin
zijn prille jeugd gedurende twee jaar tekenlessen.
Leerling aan de Academie
van Leuven (Constantin Meunier) en tijdens zijn legerdienst aan de
Academie van Antwerpen. Vervolmaakt zich aan het NHISKA. Prijs N. de
Keyser (1901). Bezoekt Rome. Debuteert in 1897 op de Driejaarlijkse
Salons. Leraar aan de Academie van Aalst (vanaf 1903). Vestigt zich
bij zijn huwelijk in 1906 in Grimbergen, dat hij in 1914 verlaat
voor Schaarbeek. Werkt aanvankelijk als dierenschilder. Zijn
portretten in heldere en sobere streken zijn opmerkelijk door de
treffende gelijkenis. Komt bij een tragisch ongeval om. De stad
Aarschot verwerft een groot gedeelte van zijn oeuvre. Retrospectieve
in de abdij van Averbode in 1974. Werk in het stadhuis van Aalst.
Bron: Biografisch lexicon plastische Kunst in
België, Greet & Wim Pas, De Gulden Roos vzw, 2000 (ISBN 90-76138-02-8) |
