| Willy Brandt woonde in Grimbergen !
Willy Brandt woonde in een huisje van de Beigemse wijk Ten Doorn en
verhuisde achteraf naar de Beigemse steenweg te Grimbergen ! Een
mededeling van Relinde Raeymaekers die ons niet onverschillig kon
laten ! Ze liet ons ook weten dat journalist Louis De Lentdecker in
het Nieuwsblad van 29 mei 1983 een artikel had geschreven over de
‘Grimbergse’ Willy Brandt, onder de titel: “De echte Willy Brandt
woont te Grimbergen” Wij hebben dat artikel via de krant zelf niet
kunnen terugvinden, maar wellicht is het de aanleiding/bron geweest
voor een uitgebreid stuk dat vier jaar later in Die Zeit is
verschenen . Een zekere Thomas Hancke publiceerde het op 17 juli
1987 in het Duitse tijdschrift met als titel “Willy Brandt der Erste…”
waaruit we dan de belangrijkste gegevens hebben gereconstrueerd.
Zijn inleiding ging als volgt :
“Willy Brandt woont sedert vele jaren in Grimbergen bij Brussel !
Voor zijn tachtigste verjaardag, op 22 april 1987, kreeg hij een
brief van de voormalige Duitse politicus en Bondskanselier Willy
Brandt ! Deze nodigde hem uit om net voor de zomer naar de Partijdag
te Bonn te komen waar hij afscheid nam als Partijvoorzitter van de
SPD. De twee zijn niet enkel naamgenoten : hoewel ze mekaar pas
sedert de jaren vijftig persoonlijk kennen gaat hun eigenaardig
verhaal terug tot de tijd van de weerstand tegen het opkomend Duitse
fascisme.
De Ere-voorzitter van de SPD zei onomwonden : “de man
wiens naam ik draag moet ik zeer dankbaar zijn : hij zat tot in
april 1945 in het concentratiekamp van Dachau en heeft er vele
slagen gekregen die eigenlijk voor mij bestemd waren !”
De ‘Grimbergse’ Willy Brandt is geboren op 22 april 1907 in
het stadje Neu-Isenburg, in het Duitse Hessen en kreeg de namen
Liborius Philippe Wilhelm Brandt. Als 13-jarige moest hij al gaan
werken maar volgde later les aan de Frankfurter Academie. Hij werd
voorzitter van de Arbeiterjugend. Zijn anti-fascistische houding
werd hem niet in dank afgenomen hij is in 1932 tot 6 maanden
gevangenis veroordeeld. Willy Brandt zag de rechter, die hem toen
veroordeelde, negen jaar later (in 1941) terug in het kamp KZ Dachau
! Na die straf besloot hij te vluchten. Hij stak de Rijn over en
kwam bij Eupen op Belgisch grondgebied. In het Volkshuis van Liège
ontmoette hij een jonge Belgische lotgenoot die hij eerder op een
Jongerencongres had leren kennen. Tijdens een feest werd er voor hem
geld ingezameld en met een lijst adressen op zak kwam hij in Brussel
aan. Hij leerde er de leiding van de plaatselijke Socialistische
Partij kennen en ontmoette er groten zoals Louis De Brouckère, Emile
Vandervelde en Kamiel Huysmans, burgemeester van Antwerpen en
voorzitter van de fractie in het Parlement, die met hem op de
rommelmarkt rondliep en hem een fototoestel kocht. Hij leerde snel
hoe je er goede foto’s mee maakt en men vroeg hem om fotograaf te
worden voor de partijkranten Le Peuple en Vooruit. In 1934 ontmoette
hij te Brussel, tijdens een congres, de Noorse Sociaal-democratische
partijgenote Leones. Hij gaf haar zijn Duitse identiteitsbewijzen
opdat Duitse politieke vluchtelingen er gebruik zouden kunnen van
maken. Hij kon niet weten dat ze in handen zouden komen van de
latere SPD voorzitter. Maar dit was wel de reden waarom hij in 1940
door de Gestapo is opgepakt. In juli 1936 trok hij met een redacteur
van Le Peuple naar Spanje om er verslaggeving te doen over de
Olympiade. Dé eigenlijke bedoeling van de krant Claridad was
propaganda te maken voor de revolutie die er was losgebarsten en die
ook te steunen. Na drie jaar medewerking voor de Republiek werd hij
Spaans staatsburger. Hij kwam tussendoor verscheidene keren naar
België om er tabak te kopen maar handelde vooral in wapens. België
was neutraal en kon dit openlijk niet toelaten. Paul-Henri Spaak,
minister van Buitenlandse Zaken (en later secretaris-generaal van de
Navo, wees hem op het gevaar van deze “tabakhandel”. Maar ook de
Sicherheitsdienst kreeg lucht van zijn wapenhandel en hij werd in
Antwerpen aangehouden; Hij kwam even later vrij door de invloed van
P.H. Spaak en zijn Spaanse politieke vrienden. Op 14 september 1940
huwde hij te Ukkel met de Hongaarse Juliana Konyiczak. In 1941 is
hij terug opgepakt en hij belandde in het kamp Dachau…
De politicus Willy Brandt is van uitzicht de nogal kloeke man
die we vooral kennen als de Duitse Bondskanselier, van 1969 tot
1974. ° Lübeck, 18 December 1913 † Unkel, op 8 oktober 1992.
Zijn jeugdjaren : hij was de zoon van de ongehuwde verkoopster
Martha Frahm. Zijn vader heeft hij nooit gekend. Hij groeide op bij
zijn moeder en stiefgrootvader Ludwig. Herbert
werd in 1925 lid van een sociaaldemocratische kinderengroep.
Ofschoon hij sedert 1930 lid was van de SPD, sloot hij in oktober
1931 aan bij de radicalere kleine Sozialistische Arbeiter-partei
Nadat hij zijn diploma van de middelbare school (Abitur) had behaald
wilde hij journalist worden.
Toen in 1933 de Nationaalsocialisten de macht hadden overgenomen
trok hij in opdracht van de SAP naar Noorwegen om daar een voorpost
van deze verzetsbeweging op te bouwen. Hij leerde Noors en voorzag
in zijn onderhoud door het schrijven voor Noorse kranten. Hierdoor
en door zijn politieke werk kon hij zijn studie geschiedenis die hij
in 1934 in Oslo was begonnen niet voltooien.
In 1938 nam de Duitse regering hem zijn staatsburgerschap af. Een
van zijn pseudoniemen uit die tijd was Willy Brandt, (dank
zij de verkregen documenten) onder welke naam hij in augustus 1940
Noors staatsburger werd en dan in 1948/1949 weer Duits staatsburger.
Brandt ging onder meer incognito op politieke verkenningsreis naar
Duitsland en bracht verslag uit over de burgeroorlog in Spanje. Hij
bezocht onder meer ook Nederland, als afgevaardigde voor een congres
van het Socialistisch Jeugdverbond dat op 24 februari 1934 te Laren
zou worden gehouden. De burgemeester van Laren liet echter alle
buitenlandse deelnemers aan dit congres arresteren wegens ongewenste
politieke activiteiten. Vier van hen werden aan nazi-Duitsland
uitgeleverd; Brandt ontkwam hieraan dankzij zijn Noorse papieren en
hij werd over de Belgische grens gezet.
Na de inval van Duitse troepen in het voorjaar van 1940 vluchtte
Brandt in Noors uniform naar Zweden. In Stockholm werkte hij eraan
mee om SAP-leden weer naar de SPD te brengen. In 1945 kwam hij als
verslaggever voor Scandinavische kranten terug naar Duitsland.
Uiteindelijk besloot hij om niet terug naar Lübeck te gaan maar naar
Berlijn, als persattaché bij de Noorse militaire missie. Vanaf 1961
was hij kandidaat voor het kanselierschap en kreeg deze functie in
1964. Tot hij in 1974 over het probleem van een DDR-spion struikelde
en Helmut Schmidt van hem overnam. Hij bleef evenwel voorzitter van
de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD).tot in 1987.
Wij keken uit naar Grimbergenaars die de echte Willy Brandt hier
hebben ontmoet. Zo vertelde de heer Leo Verbeke, die loketbediende
was in het filiaal van de Kredietbank op de Wolvertemsesteenweg : “
De man was niet groot van gestalte, eerder aan de magere kant, hij
droeg een bril met nogal zware montuur. Je zou hem wat kunnen
vergelijken met oud-minister Willy Claes, maar dan met een wilde
haardos. Hij kwam soms naar de bank om gewoon een praatje te doen,
en ging zonder verrichtingen te hebben gedaan weer buiten….”. Voluit
heette hij Wilhelm Philippe Liborius Brandt; hij ging in mei 1978
met pensioen. Een aantal mensen zoals Relinde Raeymaekers en haar
zus Katelijne, die op Ten Doorn woont, hebben hem in de jaren zestig
en zeventig gezien. Hij was een nogal gesloten man, die ook niet
veel contact had met de buren. Omdat hij een Duits accent had dacht
men dat hij van Joodse afkomst was en kreeg hij onterecht een
bijnaam.
Hij woonde eerst in een landhuis, op het nummer 278 van de Beigemse
steenweg, te Beigem, nu bewoond door Ivan de Ridder. Het is te
bereiken via de privéweg van de familie Melis, tegenover de
voormalige boerderij Hof Léonard. Willy Brandt zou er tot in mei
1978 gewoond hebben en dan verhuisd zijn naar de Beigemse-steenweg
181 te Grimbergen, tussen de Kerselaar en de volgende bocht naar
Grimbergen-centrum toe. Men zegt dat hij ook een tijdje in Berg
(Kampenhout) woonde.
Hij overleed te Grimbergen op 12 februari 1988. Waarna zijn
echtgenote meteen naar Sainte-Ode is verhuisd, een dorpje in de
Belgische Ardennen, tussen Saint-Hubert en Bastogne.
Bronnen: Louis De Lentdecker (?) Die Zeit-Archief, 1946
Thomas Hancke, journalist, artikel “Willy brandt der Erste”, Die
Zeit, 17 juli 1987.
Vertaald uit het Duits, bewerkt en aangevuld
door Serge Demol.
Heeft u het artikel van Louis De Lentdecker in uw bezit, of weet
u hoe het te lezen?
Heeft u nog meer info over de echte Willy Brandt, die op
verscheidene adressen woonde?
Alle info graag naar
Sergedemol@hotmail.com
Van harte dank !
|
